Every time I leave

De herfst zet door in Nieuw-Zeeland, het voelt als een eind van een tijdperk, en dat is het ook. Deze week heb ik afscheid genomen van Hohepa Farm, haar bewoners, de vrijwilligers en werknemers. Weer een stapje dichterbij de terugreis naar huis, met een lach en een traan.

Hohepa BBQ

Als dank voor mijn werk en inzet organiseerde Paul een afscheidsbarbecue op de boerderij. Samen met de bewoners hebben we vooral heel veel gegeten en hard gelachen. Wat heb ik veel van hen geleerd. Leven in het moment, grapjes uithalen en onvoorwaardelijke liefde. Ik ga ze missen. Stevie met zijn bloemen en enthousiasme, Tessa met haar oneindige verhalen, Sam met zijn harde werken en knuffels, de andere Sam met het zingen van liedjes en alle ‘schatten’ die hij verzameld in zijn ‘ambulance’, Jillian die altijd maar bezig is met schoonmaken, James met zijn grappen en Matthew’s ‘joehoe’. Het is een mooi stel bij elkaar en elke dag staat garant voor nieuwe ervaringen en belevenissen.

Afscheid

Gelukkig is een einde ook altijd weer een begin van iets nieuws. Deze laatste week in Nieuw-Zeeland ben ik nog even aan het rondreizen, en vooral oude vrienden aan het opzoeken. Zo was ik bij Luke in Rotorua en nu bij Leonie en Roger in Matakana. Heerlijk om iedereen weer even terug te zien, verhalen uit te wisselen en daarna nogmaals afscheid te nemen. Every time I leave with tears in my eyes and a heavy heart. Maar wat heb ik een mooie tijd in Nieuw-Zeeland (gehad).